Karmelitanki od 400 lat świadczą o Bogu w Polsce
Dzisiaj w Niedźwiadach koło Kalisza odbyły się uroczystości związane z zakończeniem Jubileuszu 400-lecia przybycia zakonnic do Polski. Mszy św. przewodniczył delegat biskupa kaliskiego ks. kan. dr hab. Michał Kieling.
W homilii przytoczył słowa Benedykta XVI z listu apostolskiego ogłaszającego Rok Wiary. Papież pisze w liście, że ze względu na wiarę kobiety i mężczyźni poświęcili swoje życie Chrystusowi, aby żyć w prostocie ewangelicznego posłuszeństwa, ubóstwa i czystości. - Powyższe słowa można odnieść w sposób szczególny do osób konsekrowanych, które poprzez realizację charyzmatów i rad ewangelicznych, modlitwę czy dzieła apostolstwa oraz inne posługi w Kościele świadczą o wierze w Boga – mówił celebrans, który wskazał, że wspólnota kaliskiego Karmelu staje się dla ludzi znakiem szczególnej obecności Bożej.
Przypomniał, że ogólnopolskie obchody jubileuszu 400-lecia obecności sióstr na ziemiach polskich rozpoczęły się w Krakowie 24 maja 2012 r., a zakończą 26 maja br. - Dziś my w kaliskim Karmelu składamy Bogu dziękczynienie za obecność sióstr w Kaliszu – powiedział delegat biskupa ds. życia konsekrowanego.
Zaznaczył, że karmelitanki poprzez swoją posługę, poświęcenie, ofiarę życia stają się dla współczesnego Kościoła znakiem Bożego zbawienia.
Wskazał na duchowy wymiar życia karmelitanek. - To życie ukryte, które siostry prowadzą poświęcone jest dziełu zbawienia. Karmelitanki poprzez odejście od świata, poprzez rezygnację z wielu ludzkich pragnień dają w swoim życiu pierwszeństwo temu, co nadprzyrodzone. Klasztory stają się oazami modlitwy i znakiem Bożej obecności w świecie. Ich życie jest znakiem i zapowiedzią chwały niebiańskiej – mówił ks. Kieling.
Stwierdził, że siostry prowadzą życie ukryte, ale są w centrum działalności ewangelizacyjnej i misyjnej Kościoła.
Wskazał, że w niedzielę Dobrego Pasterza, kiedy Kościół modli się o powołania kapłańskie, zakonne i misyjne, należy podkreślić, że troska o powołania wpisana jest w życie sióstr. – Siostry zamknięte przed światem stanowią niezwykłe duchowe zaplecze, bez którego nie sposób byłoby sobie wyobrazić życia Kościoła – stwierdził kaznodzieja.
Dodał, że bp Edward Janiak w pierwszych dniach po objęciu diecezji udał się do sióstr klauzurowych, aby prosić o modlitwę w intencji swojej posługi pasterskiej. - Ta modlitwa sióstr jest niezwykłym darem dla Kościoła. Do tego miejsca przybywają nie tylko kapłani z prośbą o modlitwę, ale też wierni. Ile tutaj ludzi się przewinęło, ile pukało do tej furty klasztornej, ilu przybywa, aby tutaj przed tą cudowna ikoną modlić się. Ludzie proszą siostry o modlitwę, poświęcenie, ofiarę. Ileż to łask dokonało się dzięki obecności sióstr i ich służbie Kościołowi. Dziękujemy Panu Bogu za to, że siostry są pośród nas, że możemy czerpać z tych duchowych darów – powiedział delegat biskupa kaliskiego.
Karmelitanki dotarły na ziemie polskie, do Krakowa, 26 maja 1612 r. na zaproszenie polskich Karmelitów Bosych.
Klasztor Karmelitanek Bosych w Niedźwiadach koło Kalisza wywodzi się z klasztoru lwowskiego. W 1946 r. siostry zostały zmuszone przez władze sowieckie do opuszczenia klasztoru we Lwowie. Wyjeżdżając stamtąd wzięły ze sobą najcenniejszy skarb, jakim była ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy, którą otrzymały w 1880 r. od kard. Albina Dunajewskiego, ówczesnego metropolity krakowskiego.
Siostry opuściły Lwów, jadąc w nieznane. Po krótkim pobycie w Przemyślu, na zaproszenie bp. Karola Radońskiego, ówczesnego ordynariusza włocławskiego, przyjechały 11 listopada 1946 r. do Kalisza. Początkowo zamieszkały w domu parafialnym przy katedrze, przy ul. Kanonickiej 5, przygarnięte przez ks. prał. Stefana Martuzalskiego. Później otrzymały w ramach wynagrodzenia za dobra utracone na wschodzie willę przy ul. Widok 80. Osiedliły się w niej prowizorycznie w 1947 r., przystosowując ją do wymogów życia karmelitańskiego. Nowy klasztor w Kaliszu otrzymał tytuł Najświętszego Imienia Maryi i św. Józefa. Na ul. Widok wspólnota mieszkała przez 27 lat. Pod koniec 1969 r. władze miejskie odebrały siostrom ogród klasztorny w celu wybudowania w tym miejscu szosy. Przed wspólnotą stanęła perspektywa budowy nowego klasztoru, co było niezwykle trudnym zadaniem z powodu bardzo nieprzychylnego stosunku władz państwowych do Kościoła.
Z pomocą przyszła siostrom wierna przyjaciółka i dobrodziejka klasztoru – Janina Skowrońska, z pochodzenia Rosjanka, żona byłego zesłańca na Sybir. Ofiarowała zgromadzeniu teren w pobliskich Niedźwiadach. Tu po wielu trudach, pertraktacjach z władzami i dzięki dobroczynności wielu przyjaciół stanął nowy klasztor wraz z kaplicą. 21 czerwca 1971 r. odbyło się uroczyste poświęcenie kamienia węgielnego przez kard. Stefana Wyszyńskiego, a 2 września 1973 r. bp Jan Zaręba poświęcił nowy klasztor pw. Najświętszego Imienia Maryi i św. Józefa oraz zaprowadził w nim kanonicznie papieską klauzurę.
W kaplicy znajduje się ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy przywieziona z Lwowa. Ikona była dwukrotnie koronowana, najpierw koronami biskupimi przez metropolitę lwowskiego Bolesława Twardowskiego w 1939 r., a następnie aktem koronacji papieskiej z rąk Papieża Jana Pawła II w dniu 7 czerwca 1991 r. we Włocławku.
22-23 czerwca 2005 r. klasztor nawiedziły pielgrzymujące po Polsce relikwie św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Mszę św. z tej okazji dla sióstr i licznych pielgrzymów przybyłych z całej diecezji sprawował przed klasztorem ordynariusz diecezji kaliskiej bp Stanisław Napierała.
W 2011 r. przeprowadzono kolejny remont kaplicy i przygotowano wystrój prezbiterium wg projektu architekta Bożeny Wierzbickiej. Wybudowany został nowy ołtarz z relikwiami św. Ignacego Antiocheńskiego. W bocznej ścianie prezbiterium umieszczono urnę z sercem abp. Bolesława Twardowskiego, metropolity lwowskiego.
2 września 2012 r. bp senior Stanisław Napierała konsekrował ołtarz i poświęcił odnowioną kaplicę Sióstr Karmelitanek Bosych.
Tekst za: Ewa Kotowska-Rasiak/KAI
Zdjęcia i nagrania: Ks. Leszek Szkopek
