900-lecia pobenedyktyńskiego kościoła w Kościelnej Wsi
Wciąż brakuje żywych świątyń ludzkich serc, świątyń rodzin i małżeństw, w których mieszka Jezus i żywych wspólnot parafialnych, gdzie centralne miejsce zajmuje Chrystus Zmartwychwstały, gdzie żyje się nowym przykazaniem miłości, gdzie dba się o biednych i ubogich – mówił w homilii o. Waldemar Ułanowicz OFM Conv., gwardian klasztoru Ojców Franciszkanów przy parafii pw. Matki Bożej Anielskiej w Łodzi. Mszy św. z okazji 900-lecia pobenedyktyńskiego kościoła w Kościelnej Wsi przewodniczył bp Łukasz Buzun.
Przed rozpoczęciem uroczystości głos zabrał ks. kan. Piotr Wasilewski, proboszcz parafii:
W homilii franciszkanin przypominając historię świątyni dziękował Panu Bogu za przodków, którzy odmawiając sobie niekiedy wielu rzeczy wznieśli ten kościół:
Zaznaczył, że dzisiaj, kiedy tak często słyszy się powtarzany slogan: ,,Chrystus tak, a Kościół nie”, istnieje pilna konieczność odnowionej i solidnej refleksji nad tajemnicą Kościoła:
Stwierdził, że zanim dokona się proces pomnażania wiary przez zachwyt nad pięknem, najpierw musi dokonać się trudny proces oczyszczenia i nawrócenia człowieka:
Po Mszy św. biskup pomocniczy diecezji kaliskiej Łukasz Buzun poświęcił pamiątkową tablicę:
Świątynia najpierw służyła norbertanom, potem benedyktynom, a od XVIII w. księżom diecezjalnym.
Między 1124 a 1139 r., na wzgórzu morenowym pradoliny Prosny, nieopodal Kalisza, ulokowano najstarsze w Polsce opactwo norbertanów sprowadzonych przez Piotra Włostowica zwanego Duninem, palatyna Bolesława Krzywoustego. Pierwotnie miejsce gdzie zbudowano klasztor nie miało nazwy własnej, później zwano je po prostu Kościół z racji wymurowanego ok. poł. XII w. kamiennego kościoła pw. św. Wawrzyńca. Nazwy tej używano do końca XV w.
W 1180 r. norbertanie przeniesieni do opactwa św. Wincentego w Ołbinie, dziś w granicach Wrocławia. W ich miejsce osadzono benedyktynów, którzy w 1229 r. dekretem papieża Grzegorza IX otrzymali prawo patronatu nad klasztorem w Kościelnej Wsi. Klasztor podlegał opactwu w Tyńcu pod Krakowem.
Przy rozbudowie kościoła w XVII w. pobudowano kaplicę Matki Boskiej Szkaplerznej w stylu renesansowym z latarnią. W 1643 r. przy kościele powołano Bractwo Świętego Szkaplerza, jedno z najstarszych w Polsce tego typu konfraterni. W początkach XVIII w. benedyktyni z Kościelnej Wsi założyli dom schronienia dla starców. Przy klasztorze przynajmniej od XVII w. zakonnicy prowadzili szkołę.
W 1782 r. kościół przeszedł w ręce księży diecezjalnych. Pierwszym proboszczem diecezjalnym został ks. Sebastian hr. Sierakowski.
Od 2008 r. proboszczem jest ks. kan. Piotr Wasilewski.
Tekst za: KAI
Zdjęcia i audio: ks. Mateusz Puchała/Radio Rodzina Kalisz
