25 marca obchodzimy Dzień Świętości Życia
„Dzień Świętości Życia jest wyjątkowym zaproszeniem do refleksji nad tym cudem, nad cennym darem Boga, jakim jest życie każdego człowieka. Ten dzień jest też zachętą do namysłu nad życiem dzieci nienarodzonych – najsłabszych i bezbronnych, które często narażone są na arbitralną decyzję pozbawienia ich tego podstawowego prawa, jakim jest prawo do życia” – mówił bp Artur G. Miziński, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski.
Dzień Świętości Życia obchodzony jest każdego roku w liturgiczną uroczystość Zwiastowania Pańskiego.
W ogłoszonej 25 marca 1995 roku encyklice „Ewanelium vitae” o wartości i nienaruszalności życia ludzkiego Jan Paweł II wezwał, aby corocznie w każdym kraju obchodzono Dzień Życia, którego podstawowym celem jest budzenie w sumieniach, w rodzinach, w Kościele i w społeczeństwie wrażliwości na sens i wartość ludzkiego życia „w każdym momencie i każdej kondycji”.
Decyzją Episkopatu Polski dzień tej jest obchodzony w polskim Kościele od 1998 roku, w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego, która przypada 9 miesięcy przed Bożym Narodzeniem.
To dzień modlitwy za ludzkie życie, a także okazja do zaangażowania pro-life. Ksiądz Tomasz Kancelarczyk, prezes Bractwa Małych Stópek mówi, że uroczystość Zwiastowania Pańskiego w sposób szczególny uświadamia wartość ludzkiego życia:
Jak podkreśla ksiądz Tomasz Kancelarczyk wezwanie do obrony życia pozostawił nam św. Jan Paweł II:
Mając w sercu słowa Jana Pawła II zapisane w encyklice Evangelium vitae, że: „Życie ludzkie jest święte i nienaruszalne w każdej chwili jego istnienia”, włączmy się w modlitwę w intencji obrony życia ludzkiego. Życie ludzkie jest szczególnie zagrożone w jego początkowej fazie, poprzedzającej narodzenie dziecka. Ojciec Święty Jan Paweł II w czasie I pielgrzymki do Polski mówił: „Jeśli mamy żyć Słowem Bożym, trzeba nie ustawać w modlitwie. Jest to wezwanie najważniejsze. Najistotniejsze orędzie”.
Każdy z wierzących ma możliwość włączenia się w modlitwę za tych, którzy są najbardziej bezbronni, poprzez Duchową Adopcję Dziecka Poczętego.
Duchowa Adopcja, to modlitewne zobowiązanie podjęte przez konkretną osobę w intencji jednego dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki. Przez dziewięć miesięcy osoba podejmująca Duchową Adopcję każdego dnia ogarnia modlitwą dziecko i jego rodziców, prosząc Boga o szczęśliwe jego narodzenie. Ufamy, że pokorną i wytrwałą modlitwą wyprosimy u Wszechmocnego Boga łaskę ocalenia istniejącego już życia i doczekamy czasów, w których każde poczęte dziecko będzie przyjmowane z radością i miłością.
Serdecznie zachęcamy do modlitwy i złożenia przyrzeczenia Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.
