100. rocznica urodzin biskupa Stefana Bareły
Biskup Stefan Bareła to świadek miłosierdzia, który miał ogromną wrażliwość na człowieka – mówił bp Jan Wątroba w parafii pw. Zesłania Ducha Świętego w Wieruszowie prowadzonej prze ojców paulinów. Ordynariusz diecezji rzeszowskiej przewodniczył Mszy św. z okazji 100. rocznicy urodzin bp. Stefana Bareły.
Witając biskupa i parafian, przeor i proboszcz klasztoru w Wieruszowie o. Piotr Polek, przypomniał, że bp Stefan Bareła pracował w latach 1945-1951 w wieruszowskiej parafii jako neoprezbiter. Wskazał, że podobnie bp Jan Wątroba po święceniach kapłańskich przez dwa lata był wikariuszem w tej parafii.
W homilii celebrans wskazywał na ścisły związek bp. Stefana Bareły z ziemią wieruszowską. - Po święceniach kapłańskich, które otrzymał w 1944 r. i zakończeniu studiów teologicznych na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie bp Teodor przysłał tutaj młodziutkiego kapłana. Został prefektem szkolnym i w tej dziedzinie wypowiadał całe bogactwo serca i umysłu. Zapamiętany został jako znakomity wychowawca, jako przyjaciel dzieci i młodzieży oraz rodzin, jako wspaniały duszpasterz – zaznaczył biskup rzeszowski.
Wspominał, że kiedy sam pracował jako wikariusz w Wieruszowie to parafianie stawiali bp. Barełę jako wzór kapłana. - 30 lat po odejściu ks. Stefana Bareły z Wieruszowa jako biskup częstochowski przysłał mnie do tej parafii bezpośrednio po święceniach kapłańskich. Pamiętam, że był to czas, kiedy trwała peregrynacja obrazu Matki Bożej Częstochowskiej – wspominał kaznodzieja.
Bp Wątroba podzielił się także osobistymi wspomnieniami związanymi z bp. Barełą wskazując na piękno i bogactwo jego człowieczeństwa, kapłaństwa oraz biskupiej posługi.
Stwierdził, że bp Stefan Bareła zawsze był blisko Boga i człowieka. – Młody wikariusz wieruszowski z lat 1945-1951 wiedział, że trzeba być blisko człowieka. Ta cecha przewija się we wszystkich świadectwach parafian. Prowadził dzieci do Chrystusa Eucharystycznego zakładając w Wieruszowie Krucjatę Eucharystyczną. To była ta forma duszpasterstwa dzieci i młodzieży, która ich najbardziej zbliżała do Pana Jezusa. Biskup był człowiekiem wielkiej modlitwy. Z tej bliskości z Panem wypływała jego potrzeba bliskości z ludźmi – podkreślał hierarcha.
Zaznaczył, że bp Bareła był świadkiem miłosierdzia, ponieważ miał ogromną wrażliwość na człowieka. - Pomagał rodzinom będącym w potrzebie, dzielił się ofiarą dyskretnie, w ewangelicznym stylu. Nie żył w przepychu, a dzielił się z innymi – mówił bp Wątroba, który dodał, że biskup był też szafarzem miłosierdzia, bo wiele czasu spędzał w konfesjonale.
Prosił wiernych o modlitwę i zachowanie pamięci o biskupie częstochowskim. - Dziękujemy, że mieliśmy szczęście spotkać kogoś takiego na naszej drodze. Owoce jego duszpasterskiej pracy widoczne są do dziś, także w powołaniach kapłańskich, zakonnych, wspaniałych małżeństwach i rodzinach. Iluż to ludzi przybliżył do Pana Jezusa, ilu ludziom pomógł zobaczyć Pana Jezusa. Powołaniem każdego ochrzczonego, tym bardziej księdza, jest to, by innym pomóc zobaczyć Jezusa. Niech w nas trwa serdeczna modlitewna pamięć o biskupie Stefanie, naszym byłym prefekcie, tak jak w jego sercu zawsze do końca byli obecni wieruszowscy parafianie – powiedział ordynariusz diecezji rzeszowskiej.
Wraz z biskupem rzeszowskim Mszę św. koncelebrowali: o. Piotr Polek, przeor klasztoru w Wieruszowie, o. Mariusz Tabulski i o. Ryszard Bortkiewicz, definitorzy Kurii Generalnej Zakonu Paulinów przeprowadzający wizytację kanoniczną w parafii pw. Zesłania Ducha Świętego w Wieruszowie.
Bp Stefan Bareła urodził się 24 czerwca 1916 r. w Zapolicach. Kształcił się najpierw w Społecznym Gimnazjum Męskim w Radomsku, później w Niższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. 1 września 1938 r. rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Częstochowskim w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 25 marca 1944 r. W latach 1945-1951 pracował w parafii pw. Zesłania Ducha Świętego w Wieruszowie. Później był kapelanem bp. Zdzisława Golińskiego, a następnie sekretarzem referatu duszpasterskiego Kurii Diecezjalnej. 1 września 1954 r. został mianowany wicerektorem Niższego Seminarium w Częstochowie. 21 sierpnia 1956 r. objął stanowisko ojca duchownego w Wyższym Seminarium Duchownym. 9 grudnia 1960 r. został mianowany biskupem pomocniczym diecezji częstochowskiej, a 17 stycznia 1964 r. jej biskupem diecezjalnym. Brał udział w pracach Soboru Watykańskiego II. Zmarł 12 lutego 1984 r. w Częstochowie.
Tekst za: Ewa Kotowska-Rasiak/KAI
Zdjęcia: Piotr Kołodziejczyk
