100-lecie kościoła w Nowych Skalmierzycach
Biskup kaliski Edward Janiak przewodniczył Mszy św. z okazji 100-lecia kościoła Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Nowych Skalmierzycach.
Świątynia została wybudowana w latach 1911-1913 staraniem pastora Bertholda Haarhausena, przy finansowym wsparciu władz kolejowych oraz miejscowych ewangelików. Od kilkudziesięciu lat służy parafii rzymsko-katolickiej, na stałe wpisując się w historię miasteczka.
W jubileuszowe dziękczynienie włączono modlitwę za odchodzącego na emeryturę proboszcza ks. kan. Edwarda Wawrzyniaka, który przez 22 lata pełnił posługę w parafii Bożego Ciała w Nowych Skalmierzycach.
Bp Janiak podkreślał, że na świecie jest wiele miejsc wybranych przez Boga, gdzie za wstawiennictwem Maryi dokonują się uzdrowienia cielesne i duchowe. - Z pewnością takim miejscem jest Częstochowa, Lourdes, Fatima, Skalmierzyce, ale to jest zawsze ta sama Matka – Matka Jezusa Chrystusa wybrana przez Boga spośród ludzi – mówił ordynariusz diecezji kaliskiej. Dziękował proboszczowi za gorliwą posługę w Nowych Skalmierzycach i wskazał, że jest on wzorcowym kapłanem wiernym Kościołowi.
Kazanie wygłosił o. Antoni Paździorko, redemptorysta z Gdyni. Kaznodzieja wskazał, że od Matki Bożej Nieustającej Pomocy należy uczyć się pięknego życia pełnego wiary, nadziei, miłości. - Pamiętajmy, że nasza modlitwa do Jezusa Chrystusa przez wstawiennictwo Maryi, by naprawdę była skuteczna, to muszą być czyste nasze serca przepełnione miłością do Boga i drugiego człowieka – mówił zakonnik.
Wskazał, że Maryja w Roku Wiary jest przewodniczką w pielgrzymce wiary.
Zachęcał, aby w dobie kryzysów małżeńskich i rodzinnych, cała rodzina jednoczyła się na modlitwie.
Przypomniał słowa o. Maksymiliana Kolbe, że nie ma takiej sytuacji, w której by nie pomogła i nie zwyciężyła Maryja.
Początki istnienia kościoła wiążą się z przygranicznym charakterem ówczesnych Nowych Skalmierzyc, miejscowości powstałej początkowo jako komora celna przy granicy prusko-rosyjskiej. Zdecydowana większość tutejszych mieszkańców była pochodzenia niemieckiego, a w najbliższej okolicy brakowało świątyni, w której mogliby się modlić.
W 1907 r. założono w Nowych Skalmierzycach parafię ewangelicką i przystąpiono do starań o własny obiekt. Kościół miał docelowo posiadać solidną wieżę, 250 miejsc siedzących, w tym 100 na balkonach, duże organy naprzeciw ołtarza oraz zakrystię w parterowej części wieży kościelnej, która miała być połączona sienią z pastorówką.
Budowa rozpoczęła się w połowie 1911 r., a w sierpniu wmurowano kamień węgielny. 17 kwietnia 1913 r. odbyło się uroczyste poświęcenie kościoła, który nie służył zbyt długo ewangelikom, ponieważ po odzyskaniu przez Polskę niepodległości parafia utraciła swoją samodzielność ze względu na małą liczbę wiernych. Opiekę duszpasterską zaczął sprawować pastor Rutz z Ostrowa Wielkopolskiego. Po II wojnie światowej kościół całkiem opustoszał.
26 czerwca 1951 r. świątynia została przejęta przez katolików jako obiekt filialny parafii Bożego Ciała. Kilka dni później nadano jej wezwanie Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W 1961 r. dokonano intronizacji kopii obrazu Matki Bożej z kościoła św. Alfonsa Liguori w Rzymie.
Bardzo ważny okres dla świątyni to jej generalny remont przeprowadzony w latach 1996-2000 przez ks. kan. Edwarda Wawrzyniaka. Przywrócono wówczas wnętrzu oryginalną kolorystykę, szanując przy tym dziedzictwo jej budowniczych. Szczególną uwagę warto zwrócić na drewniane sklepienie pokryte barwną polichromią z wersetami biblijnymi. Na emporach znajdują się natomiast płyciny z ornamentyką roślinną, geometryczną i medalionami - każda z nich jest niepowtarzalna. Dzieło to powstało w 1913 r., ich autorami są malarze z Berlina. Do dziś zachowały się także dwa witraże świętych apostołów Piotra i Pawła.
Tekst: Ewa Kotowska-Rasiak/KAI
Foto: Maria Gurzyńska
